Aleksander Życiński
16 lipca 1926 r. urodził się Aleksander Życiński w Cechówce, gm. Okuniew. W 1940 r. przeprowadza się do Suchedniowa., gdzie pracując w fabryce i nawiązuje kontakt z ugrupowaniem Jana „Piwnika”. W lipcu 1944 r. przeszedł do oddziału płk. Antoniego Szackiego – Dąbrowskiego ps. „Bohun”, który dowodził Brygadą Świętokrzyską Narodowych Sił Zbrojnych. W grudniu 1944 r. złapany w ulicznej łapance i wysłany do obozu pracy do Niemiec, z którego zbiegł. Przedostaje się do polskich sił zbrojnych na Zachodzie. W maju 1945 r. w grupie 40 przeszkolonych skoczków został przerzucony na Słowację. Następnie udaje się na Kielecczyznę. 26 maja w okolicach Buska Zdroju aresztowany przez UB i skazany na 7 lat. Karę odbywał we Wronkach. Po zwolnieniu w 1947 r. wraca w rodzinne strony, gdzie tworzy struktury WiN-u.
7 maja 1948 r. został aresztowany przez UB i przewieziony do Kielc, a następnie, skazany 31 lipca 1948 r. na trzykrotną karę śmierci. Prezydent Bolesław Bierut nie skorzystał z prawa łaski. 5 września 1948 r. „Wilczur” wziął ślub cywilny ze swoją narzeczoną Józefą Zep „Zośką” na dyżurce u naczelnika więzienia. Pożegnalne spotkanie Zośki i Wilczura odbyło się 24 września. Tego samego dnia o godz. 19.00 został wykonany wyrok śmierci na Aleksandrze Życińskim w lesie koło Zgórska.
Tak pożegnanie z mężem opisywała „Zośka”[…] widzieliśmy się 24 września. Mąż dał mi dla dziecka mały krzyżyk zrobiony ze szczoteczek do zębów. Tego samego dnia został rozstrzelany. Nie powiedzieli mi, gdzie go pochowano. Miał zaledwie 22 lata
