Z cyklu: Skradzeni literaturze - Poeci i Pisarze Wyklęci
*** Dusza moja, jak więzień, doczesności kluczem zamknięta i bezradna w swej samotnej celi czasem sercem o żebra znaki Morse’a tłucze, czasem przez oczu okna wyjrzeć się ośmieli.
Jakże przed sądem wyznam ogrom swoich zbrodni, jakiego adwokata zdołam się poradzić, kiedy celę otworzy Śmierć – starszy przodownik – i na sprawę mnie poprowadzi? Mokotów 1947
DO AGATY Spójrz Agato, za kratą gołębie na chmurach – to nalot, zaraz spadnie na nas desant marzeń, Żegnaj czerwony murze ! Szczęśliwej podróży szlakiem Alain Gerbaultabłędnego rycerza. Zostawimy za sobą na lądzie daleko mury, gruzy, więzienia – dorobek kultury i ruszamy samotnie w bezmiar Atlantyku, wyzywając wiatr, słońce i burzliwe chmury. Żegnają nas obronne Giblartaru skały, odprowadzą łodzie i kutry rybaków. Wiatr świszcze w linach, szumią żagle białe, słychać plusk o burtę i pisk morskich ptaków. Tygodnie ciszy morskiej, leniwe i martwe, potem skwały i sztormy pędzą Fire Crest. W dzień słońce, w nocy gwiazdy prowadzą nasz statek aż w końcu osiągniemy upragniony kres. Na port Nowego Jorku spadniemy jak mewy, zabierzemy na pokład suchary i wodę i ruszymy znów dalej, by radosnym śpiewem łowić po wszystkich portach słońce i przygodę. Mokotów, Pawilon X, 1948
Helena Dunin „Halszka”, „Wiśniewska”, „Zielińska” (ur. 20.07.1912 r. zm. 23.12.1987 r.) oficer ZWZ/AK pochodziła z rodziny o trzdycjach ziemiańskich i niepodległościowych, jej ojciec – Stefan Dunin późniejszy znany dziennikarz II RP – i stryj n]byli działaczami PPS. Po ukończeniu liceum Hoffmanowej w Warszawie ukończyła studia na AWF i UW (polonistyka). Publikowała w „czasie” i tygodniku „Jutro pracy”, tłumaczka z j. francuskiego m.in. Apollinare’a Beaudelaire’a. Od początku okupacji w ZWZ/AK, w pracach BiPu i w kontrwywiadzie AK, utrzymuje kontakty ze Związkiem Jaszczurczym podokręgu Olsztyn, jest członkiem organizacji „Ojczyzna”. Wykłada na tajnych kursach dziennikarskich, pracuje w redakcji Biuletynu Informacyjnego i w Agencji „Kraj”. W Powstaniu na Pradze, po jej zdobyciu podejmuje pracę w pierwszej redakcji „Życia Warszawy” . Nawiązuje kontakty z WiN i pracuje w siatce wywiadowczej „Liceum”. Aresztowana w maju 1946 r. skazana na 6 lat. Zwolniona warunkowo, pozbawiona pracy – zajmuje się anonimowo tłumaczeniami. Po latach uzyskuje wreszcie prace jako tłumacz w FSO , gdzie uczestniczy w zakładaniu „Solidarności”.
więcej o siatce wywiadowczej „Liceum” https://dzieje.pl/ostatni-proces-armii-krajowej-75... fot. Maryla Ścibor Marchocka/MŻWiWPPRL - X Pawilon widok współczesny
