Mjr Zefiryn Machalla

1 maja 1951 został aresztowany i w jednym z wielu tzw. procesów odpryskowych LWP i skazany na karę śmierci.

Urodzony 1 sierpnia 1915 we Wrześni. Żołnierz i dowódca w kampanii wrześniowej. Przy przekraczaniu granicy, gdy próbował przez Węgry przedostać się do Francji, został zatrzymany przez milicję sowiecką w Jaremczy i przekazany NKWD. Osadzony w więzieniu w Przemyślu, a następnie przewieziony do Starobielska, skąd przeniesiony został do obozu pracy w Jarcewie koło Archangielska. W sierpniu 1941 r zwolniony przedostał się do Armii Andresa z którą przeszedł szlak bojowy na Bliskim Wschodzie. Szkolony w Wielkiej Brytanii początkowo chciał pozostać na zachodzie, ale ostatecznie wraca w lipcu 1947 do kraju. Zgłasza się do wojska, ale 3 kwietnia 1950 r. zostaje zwolniony, ponieważ uznano go za „niepewnego politycznie”. Podjął pracę w Nowej Hucie. Aresztowany 1 maja 1951 r. Sędzią w jego sprawie był Stefan Michnik. Skład sędziowski niedopuścił obrońcy Machalli do procesu. Bierut nie skorzystał z prawa łaski Stracony 10 stycznia 1952. Zrehabilitowany w 1956. Ciała do dziś nie odnaleziono.

(na podst mat. IPN)