Obrona Pałacyku Michla
Na początku sierpnia 1944 zgrupowanie powstańcze „Parasol” dow. przez Janusza Brochwicz-Lewińskiego „Gryfa” rozpoczęła walkę o odzyskanie wolskiej neosecesyjnej kamienicy Michlera zwanej pałacykiem Michla.
Ten pierwszy szturm, który był piątego rano – gdzieś godzina szósta trzydzieści była – skończył się dla nich [Niemców] katastrofalnie. Było dużo zabitych Niemców, wielu rannych; paru uciekło, ale niedużo. Niestety, sukcesy były coraz trudniejsze, bo wobec takiego obrotu sprawy zostały ściągnięte przez nich jednostki pancerne, które wspierały kolejne szturmy. Drugi szturm powtórzył się godzinę później, czy półtorej godziny – precyzyjnie nie mogę czasu dać, ale nie było długiej przerwy – wsparty czołgiem, panterą, która waliła dosłownie w nasze okna i niszczyła bardzo dotkliwie budynek, mur i bramę rozwaliła. Za każdym razem więcej wojska było i już było trudniej, ale jeszcze odparliśmy drugi szturm i trzeci tak samo. […] Czwarty to już było wjeżdżanie czołgów na teren młynów parowych, które były z tyłu, gdzie była część moich ludzi. Było bardzo dobrze walczyć stamtąd, bo były worki z mąką, które dawały protekcję przeciw kulom; niestety, okrążenie było wkrótce z obu stron – opowiadał Brochwicz-Lewiński.
Piosenkę „Pałacyk Michla” napisał Józef Szczepański „Ziutek, 4 sierpnia 1944 roku wieczorem, podczas wspólnej kolacji walczącej załogi w pałacyku Michla. Szybko stała się powstańczym hymnem Woli.
Sam autor ranny na Starym Mieście, został przeniesiony kanałami do Śródmieścia, gdzie zmarł 10 września 1944 r.
Miejsca pamięci na warszawskiej Woli: https://bit.ly/3jk0TSG