Pogrzeb Tadeusza Bejta

28 czerwca 2023 roku pożegnano Tadeusza Bejt, zamordowanego w 1949 r. przez komunistów na Rakowieckiej i odnalezionego na "Łączce" w 2022 r. Po Mszy św. o g. 10.00 w intencji duszy śp. Tadeusza Bejta w kościele pw. św. Karola Boromeusza na Powązkach odbył się pogrzeb na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Podczas uroczystości poczet sztandarowy batalionu "Czata 49" wystawiła Grupa Historyczna "Zgrupowanie Radosław".

Tadeusz Bejt był kurierem Armii Krajowej, żołnierzem Batalionu Czata 49 w Powstaniu Warszawskim i kurierem II Korpusu. Od 1946 - 1947 roku organizował drogi kurierskie i punkty przerzutowe osób ściganych przez komunistyczny aparat bezpieczeństwa. Realizując powyższe zadania współpracował z prowadzącym działania wywiadowcze na rzecz II Korpusu na terenie Polski rtm. Witoldem Pileckim.

Tadeusz Bejt urodził się 20 maja 1923 roku w Mąkolinie (powiat płocki). W okresie okupacji należał do AK. Pełnił funkcję kuriera Komendy Głównej. W kwietniu 1944 r. został wysłany na Wołyń, gdzie dotarł do dowództwa 27. Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK. Po powrocie do stolicy walczył w Powstaniu Warszawskim. Po jego zakończeniu Niemcy uwięzili go w obozie w Pruszkowie, a następnie był przetrzymywany w obozach na terenie Niemiec. W maju 1945 roku, po uwolnieniu przez wojska amerykańskie z obozu Spergau, powrócił do Polski. Został wkrótce aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa pod zarzutem przynależności do AK, jednakże po kilku dniach zwolniony. We wrześniu 1946 roku nawiązał kontakt z oficerem wywiadu II Korpusu i po przedostaniu się na teren alianckich stref okupacyjnych rozpoczął współpracę z komórką wywiadowczą II Korpusu. Wkrótce udał się do Ankony we Włoszech, do sztabu II Korpusu w celu odebrania instrukcji dotyczących zorganizowania komórki wywiadowczej na terenie Niemiec. Od października 1946 roku do września 1947 roku organizował drogi kurierskie i punkty przerzutowe osób ściganych przez komunistyczny aparat bezpieczeństwa. Realizując powyższe zadania współpracował z prowadzącym działania wywiadowcze na rzecz II Korpusu na terenie Polski rtm. Witoldem Pileckim. Został zatrzymany pod koniec września 1947 r. i skazany przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie 18 listopada 1948 roku na karę śmierci. Wyrok wykonano w więzieniu przy ul. Rakowieckiej 11 lutego 1949 roku.