Władysław Śliwiński

pilot dywizjonów: 306, 302 i 303. Zamordowany na Rakowieckiej, do dziś nieodnaleziony

3 kwietnia 1921 r. w Wilnie urodził się Władysław Śliwiński – uczestnik bitwy o Wielką Brytanię, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari, ofiara reżimu komunistycznego.

Władysław Śliwiński był synem Antoniego i Katarzyny z d. Milewskiej. Przed wojną mieszkał w Warszawie, w której w miejscowym aeroklubie przeszedł przeszkolenie lotnicze. W trakcie kampanii wrześniowej walczył w obronie stolicy, a następnie przez Litwę i Szwecję przedostał się do Francji, gdzie wstąpił do polskiej armii.

Po kapitulacji Paryża, w czerwcu 1940 r., został ewakuowany do Wielkiej Brytanii, gdzie, po wstąpieniu do RAF, został skierowany na szkolenia lotnicze, m.in. w Blackpool czy Montrose. Po ich ukończeniu został pilotem Dywizjonu 306, w maju 1943 r. przeniesiono go do Dywizjonu 302, a w sierpniu tego roku – do Dywizjonu 303.

Już w następnym miesiącu, 6 września 1943 r., został autorem 200 zestrzelenia maszyny wroga przez dywizjon. Z tej okazji otrzymał pamiątkowy zegarek. W październiku tego roku powrócił do Dywizjonu 302, w składzie którego uczestniczył w osłanianiu walk w Normandii. Ostatnim dywizjonem Władysława Śliwińskiego podczas wojny był 316.

Po wojnie krótko latał jeszcze w Azji jako pilot 229. Grupy Transportowej, a następnie został przydzielony do Dywizjonu 309 w Wielkiej Brytanii. W 1947 r. podjął decyzję o przejściu do cywila i powrocie do Polski. Wówczas nawiązał z nim kontakt płk Leon Bortnowski, który zaproponował mu utworzenie siatki wywiadowczej w komunistycznej Polsce i zbieranie informacji dla rządu emigracyjnego w Londynie.

W lipcu 1947 r. Władysław Śliwiński z żoną Myrą Chadwick-Śliwińską dotarli do kraju i zamieszkali w Warszawie. W styczniu 1948 r. urodził się ich syn Stefan. Działalność agenturalna Śliwińskiego trwała niecały rok. W czerwcu 1948 r. został aresztowany w swoim mieszkaniu przy ul. Filtrowej i osadzony w więzieniu mokotowskim. Oskarżono go m.in. o działalność szpiegowską na rzecz Wielkiej Brytanii. Sprawę Śliwińskiego wykorzystano do aresztowania także innych pilotów Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, m.in. Stanisława Skalskiego, i postawienia im fałszywych zarzutów.

Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie z 29 lipca 1950 r. – po procesie pokazowym – Władysław Śliwiński został skazany na karę śmierci. 15 lutego 1951 r. wyrok został wykonany. Jego ciała dotychczas nie odnaleziono. W więzieniu znalazła się także żona Władysława Śliwińskiego – Myra. Skazano ją na 6 lat pozbawienia wolności. Karę odbywała w więzieniu w podbydgoskim Fordonie.

Z materiałów IPN