top of page

OFIARY RAKOWIECKIEJ

Image-empty-state_edited_edited_edited_e

kpt. Witold Kalicki

ps. „A25”

1910-1947

 

Armia Krajowa, Wolność i Niezawisłość

Żył 37 lat

Witold Kalicki urodzony 26 X 1910 w Jastkowicach, w pow. Tarnobrzeskim. Ukończył studia medyczne. Dr medycyny, lekarz Armii Krajowej w Kielcach. W okresie od 1.03.1945 do 1.05.1945 specjalista chorób wewnętrznych Szpitala Wojskowego Armii Czerwonej w Kielcach. W dniu 28.04.1945 powołany do czynnej służby wojskowej i przydzielony jako lekarz do Szpitala KBW w Bernerowie, od 5.07.1945 do 14.12.1945 lekarz ambulatorium sztabu KBW, od 14.12.1945 do 1.02.1946 lekarz Pułku Ochrony Rządu, od 1.02.1946 do 1.04.1946 lekarz 5 Samodzielnego Batalionu Operacyjnego w Rzeszowie. Z dniem 1.04.1946 powołany do zawodowa służba wojskowa. Od września 1945 do grudnia 1946 roku kontynuował działalność konspiracyjną w organizacji Wolność i Niezawisłość. Zatrzymany 7 grudnia 1946 roku. Rozkazem personalnym nr 166 z dnia 17.12.1946r. Kalicki Witold „za łączność z wrogim podziemiem” został usunięty z zajmowanego stanowiska a następnie aresztowany i oddany pod sąd. Oskarżony o szpiegostwo, skazany wyrokiem Wojskowego Sąd Rejonowego w Warszawie z dnia 14.01.1947 Kalicki Witold został skazany na karę śmierci z utratą na zawszę praw publicznych i obywatelskich praw honorowych oraz konfiskatę mienia za to, że „jako ujawniony członek AK wstąpił do służby w Wojsku Polskim, pełniąc funkcję lekarza w Zarządzie Informacji KBW. Na tym stanowisku w listopadzie 1945 r. przyjął propozycję pełnienia funkcji informatora org. WiN i dostarczył organizacji szereg wiadomości stanowiących tajemnicę służbową i wojskową.” 7. Lutego 1947 roku NSW utrzymał wyrok w mocy. Bolesław Bierut mimo nadsyłanych listów z prośbą o ułaskawienie oraz protestów m.in. od duńskiego publicysty Emila Dehna zdecydował, że z prawa łaski nie skorzysta. 19 lutego 1947 roku wyrok zatwierdzono. 24 lutego wykonano wyrok śmierci. Rozstrzelany wraz z Ksawerym Grochowskim i Waldemarem Baczakiem na terenie więzienia mokotowskiego w Warszawie.
Uniewinniony 8 marca 1991r. wyrokiem Izby Wojskowej SW

A.H-R z mat IPN

bottom of page